Spotverkoop van hoogverzinkte gegalvaniseerde stalen buizen
Gegalvaniseerde stalen buis is verdeeld in koud gegalvaniseerde stalen buizen en thermisch verzinkte stalen buizen. Koud verzinkte stalen buizen zijn verboden, en de staat pleit ook voor tijdelijk gebruik. In de jaren zestig en zeventig begonnen ontwikkelde landen in de wereld nieuwe buizen te ontwikkelen en werden verzinkte buizen de een na de ander verboden. Het Chinese Ministerie van Bouw en andere vier ministeries en commissies hebben ook duidelijk gemaakt dat gegalvaniseerde buizen sinds 2000 verboden zijn als watertoevoerleidingen. Gegalvaniseerde buizen worden zelden gebruikt in koudwaterleidingen in nieuwe gemeenschappen, en gegalvaniseerde buizen worden gebruikt in warmwaterleidingen in sommige gemeenschappen. Thermisch verzinkte stalen buis wordt veel gebruikt in brandbestrijding, elektrische energie en snelweg. Thermisch verzinkte stalen buizen worden veel gebruikt in de bouw, machines, mijnbouw, chemische industrie, elektrische energie, spoorwegvoertuigen, auto-industrie, snelwegen, bruggen, containers, sportfaciliteiten, landbouwmachines, aardoliemachines, exploratiemachines en andere verwerkende industrieën.
Gelaste stalen buis met thermisch verzinkte of elektrolytisch verzinkte coating op het oppervlak van gegalvaniseerde stalen buis. Verzinken kan de corrosieweerstand van stalen buizen verhogen en hun levensduur verlengen. Gegalvaniseerde buis wordt veel gebruikt. Naast dat het wordt gebruikt als pijpleiding voor watertransmissie, gas, olie en andere algemene lagedrukvloeistoffen, wordt het ook gebruikt als oliebronpijp en olietransmissiepijp in de aardolie-industrie, vooral in offshore-olievelden, olieverwarmer, condensaatkoeler en steenkooldestillatieoliewaswisselaar van chemische cokesapparatuur, schraagpijpstapel, steunframepijp van mijntunnel, enz. Thermisch verzinkte pijp is om gesmolten metaal te laten reageren met ijzermatrix om legeringslaag te produceren, om de matrix en coating te combineren . Thermisch verzinken is het eerst inleggen van de stalen buis. Om ijzeroxide op het oppervlak van de stalen buis te verwijderen, wordt het na het beitsen gereinigd in een waterige oplossing van ammoniumchloride of zinkchloride of een tank met een gemengde waterige oplossing van ammoniumchloride en zinkchloride en vervolgens naar de tank voor thermisch verzinken gestuurd. Thermisch verzinken heeft de voordelen van een uniforme coating, sterke hechting en een lange levensduur. De matrix van thermisch verzinkte stalen buizen heeft complexe fysische en chemische reacties met de gesmolten platingsoplossing om een corrosiebestendige laag van zink-ferrolegering met een compacte structuur te vormen. De legeringslaag is geïntegreerd met pure zinklaag en stalen buismatrix, dus het heeft een sterke corrosieweerstand. Koud verzinkte buis is elektrolytisch verzinkt. De hoeveelheid gegalvaniseerd is erg klein, slechts 10-50 g / m2. De corrosieweerstand is veel anders dan die van thermisch verzinkte buizen. Om de kwaliteit te waarborgen, gebruiken de meeste reguliere fabrikanten van gegalvaniseerde buizen geen elektrolytisch verzinken (koud plateren). Alleen die kleine ondernemingen met kleinschalige en oude apparatuur gebruiken elektrolytisch verzinken, natuurlijk, hun prijs is relatief goedkoop. Het ministerie van bouw heeft officieel aangekondigd dat koudgegalvaniseerde buizen met achterwaartse technologie zullen worden geëlimineerd en niet zullen worden gebruikt als water- en gasleidingen. De gegalvaniseerde laag van koud gegalvaniseerde stalen buizen is een galvaniseerlaag en de zinklaag is gescheiden van het stalen buissubstraat. De zinklaag is dun en de zinklaag is eenvoudig bevestigd aan de stalen buismatrix, die er gemakkelijk af kan vallen. Daarom is de corrosieweerstand slecht. In nieuwe huizen is het verboden om koud gegalvaniseerde stalen buizen als watertoevoerleidingen te gebruiken.
Nominale wanddikte (mm): 2.0, 2.5, 2.8, 3.2, 3.5, 3.8, 4.0, 4.5.
Coëfficiëntparameters (c): 1.064, 1.051, 1.045, 1.040, 1.036, 1.034, 1.032, 1.028.
Opmerking: de mechanische eigenschap van staal is een belangrijke index om de uiteindelijke serviceprestaties (mechanische eigenschap) van staal te garanderen, die afhankelijk zijn van de chemische samenstelling en het warmtebehandelingssysteem van staal. In de stalen buisstandaard worden, volgens verschillende servicevereisten, de trekeigenschappen (treksterkte, vloeigrens of vloeigrens, rek), hardheids- en taaiheidsindexen, evenals de hoge en lage temperatuureigenschappen die door gebruikers worden vereist gespecificeerd.
Staalkwaliteit: q215a; Q215B; Q235A; Q235B。
Testdrukwaarde / MPA: d10.2-168,3 mm is 3Mpa; D177.8-323.9mm is 5MPa
Nationale norm en afmetingsnorm van gegalvaniseerde pijp;
GB / t3091-2015 gelaste stalen buis voor vloeistoftransport onder lage druk
Rechte naad gelaste stalen buis (GB / t13793-2016)
GB / t21835-2008 afmetingen en gewicht van gelaste stalen buizen per lengte-eenheid
Het algemene gebruik van gegalvaniseerde buis is dat de ijzeren buis die wordt gebruikt voor gas en verwarming ook gegalvaniseerde buis is. Als waterleiding produceert gegalvaniseerde leiding na meerdere jaren gebruik een grote hoeveelheid roest in de leiding. Het gele water vervuilt niet alleen het sanitair, maar vermengt zich ook met bacteriën die zich op de ongladde binnenwand nestelen. Corrosie veroorzaakt een hoog gehalte aan zware metalen in het water en vormt een ernstig gevaar voor de menselijke gezondheid.
Het procesverloop is als volgt: zwarte buis - wassen met alkali - wassen met water - zuurbeitsen - spoelen met schoon water - Uitloogadditieven - drogen - thermisch verzinken - Uitwendig blazen - inwendig blazen - luchtkoeling - waterkoeling - passiveren - spoelen met water - Inspectie - wegen - opslag.
1. Merk en chemische samenstelling
De kwaliteit en chemische samenstelling van staal voor gegalvaniseerde stalen buizen moeten voldoen aan de kwaliteit en chemische samenstelling van staal voor zwarte buizen zoals gespecificeerd in GB / t3091.
2. Productiemethode:
De fabricagemethode van zwarte pijp (ovenlassen of elektrisch lassen) wordt gekozen door de fabrikant. Thermisch verzinken wordt toegepast voor verzinken.
3. Draad- en pijpverbinding
(a) Voor gegalvaniseerde stalen buizen die met schroefdraad worden geleverd, moeten de schroefdraad worden gedraaid na het verzinken. De schroefdraad moet voldoen aan Yb 822.
(b) Stalen buisverbindingen moeten voldoen aan Yb 238; Smeedbare gietijzeren pijpverbindingen moeten voldoen aan Yb 230.
4. Mechanische eigenschappen De mechanische eigenschappen van stalen buizen vóór het verzinken moeten voldoen aan de bepalingen van GB 3091.
5. Uniformiteit van gegalvaniseerde coating gegalvaniseerde stalen buizen worden getest op uniformiteit van gegalvaniseerde coating. Het stalen buismonster wordt 5 keer continu ondergedompeld in kopersulfaatoplossing en mag niet rood worden (koperkleur).
6. Koude buigtest: gegalvaniseerde stalen buizen met een nominale diameter van niet meer dan 50 mm worden onderworpen aan een koude buigtest. De buighoek is 90 ° en de buigradius is 8 keer de buitendiameter. Tijdens de test zonder vulmiddel wordt de lasnaad van het monster aan de buiten- of bovenkant van de buigrichting geplaatst. Na de test moet het monster vrij zijn van scheuren en afspatten van de zinklaag.
7. Hydrostatische test De hydrostatische test wordt uitgevoerd in de zwarte leiding, of detectie van wervelstroomfouten kan worden gebruikt in plaats van een hydrostatische test. De testdruk of de grootte van het vergelijkingsmonster voor detectie van wervelstroomfouten moet voldoen aan de bepalingen van GB 3092. De mechanische eigenschap van staal is een belangrijke index om de uiteindelijke serviceprestaties (mechanische eigenschap) van staal te waarborgen,
① Treksterkte (σ b): de maximale kracht (FB) die door het monster wordt gedragen tijdens trek, gedeeld door het oorspronkelijke dwarsdoorsnede-oppervlak (so) van het monster（(σ), genaamd treksterkte (σ b) , in N / mm2 (MPA). Het vertegenwoordigt het maximale vermogen van metalen materialen om bestand te zijn tegen falen onder spanning. Waar: FB -- de maximale kracht die door het monster wordt gedragen wanneer het wordt gebroken, n (Newton); Dus -- originele dwarsdoorsnede van het monster, mm2.
② Opbrengstpunt (σ s) : voor metalen materialen met vloeiverschijnsel, de spanning wanneer het monster kan blijven uitrekken zonder de spanning tijdens het trekproces te verhogen (constant te houden), wat het vloeipunt wordt genoemd. Als de spanning afneemt, moeten de bovenste en onderste vloeigrens worden onderscheiden. De eenheid van vloeigrens is n / mm2 (MPA). Bovenste vloeigrens (σ Su): de maximale spanning voordat de vloeigrens van het monster voor de eerste keer afneemt; Lagere vloeigrens (σ SL): de minimale spanning in de vloeigrens wanneer er geen rekening wordt gehouden met het initiële onmiddellijke effect. Waar: FS -- vloeispanning (constant) van het monster tijdens spanning, n (Newton) dus -- oorspronkelijke dwarsdoorsnede van het monster, mm2.
③ Verlenging na breuk:( σ) In de trekproef wordt het percentage van de lengte dat wordt verhoogd met de meetlengte van het monster na breuk tot de oorspronkelijke meetlengte, verlenging genoemd. met σ Uitgedrukt in%. Waar: L1 -- meetlengte na het breken van het monster, mm; L0 -- originele meetlengte van het monster, mm.
④ Verkleining van het oppervlak:(ψ) In de trekproef wordt het percentage tussen de maximale vermindering van het dwarsdoorsnedeoppervlak bij de verkleinde diameter en het oorspronkelijke dwarsdoorsnedeoppervlak nadat het monster is gebroken, de oppervlakteverkleining genoemd. met ψ Uitgedrukt in%. Waar: S0 -- oorspronkelijke dwarsdoorsnede van het monster, mm2; S1 -- minimale dwarsdoorsnede bij de kleinere diameter na het breken van het monster, mm2.
⑤ Hardheidsindex: het vermogen van metalen materialen om weerstand te bieden aan het inkepingsoppervlak van harde voorwerpen wordt hardheid genoemd. Volgens verschillende testmethoden en toepassingsgebieden, kan de hardheid worden onderverdeeld in Brinell-hardheid, Rockwell-hardheid, Vickers-hardheid, shore-hardheid, microhardheid en hardheid bij hoge temperaturen. Brinell-, Rockwell- en Vickers-hardheden worden vaak gebruikt voor buizen.
Brinell-hardheid (HB): druk een stalen kogel of hardmetalen kogel met een bepaalde diameter in het monsteroppervlak met de gespecificeerde testkracht (f), verwijder de testkracht na de gespecificeerde houdtijd en meet de inkepingsdiameter (L) op het monsteroppervlak. Brinell-hardheidsgetal is het quotiënt dat wordt verkregen door de testkracht te delen door het bolvormige oppervlak van de inkeping. Uitgedrukt in HBS (stalen kogel), eenheid: n/mm2 (MPA).
(1) koolstof; Hoe hoger het koolstofgehalte, hoe hoger de hardheid van staal, maar hoe slechter de plasticiteit en taaiheid ervan
(2) zwavel; Het is een schadelijke onzuiverheid in staal. Staal met een hoog zwavelgehalte is gemakkelijk bros te maken tijdens drukverwerking bij hoge temperatuur, wat meestal thermische brosheid wordt genoemd
(3) Fosfor; Het kan de plasticiteit en taaiheid van staal aanzienlijk verminderen, vooral bij lage temperaturen. Dit fenomeen wordt koude broosheid genoemd. In hoogwaardig staal moeten zwavel en fosfor strikt worden gecontroleerd. Aan de andere kant bevat staal met een laag koolstofgehalte veel zwavel en fosfor, waardoor het gemakkelijk te snijden is, wat gunstig is om de bewerkbaarheid van staal te verbeteren
(4) Mangaan; Het kan de sterkte van staal verbeteren, de nadelige effecten van zwavel verzwakken en elimineren, en de hardbaarheid van staal verbeteren. Hooggelegeerd staal (hoog mangaanstaal) met een hoog mangaangehalte heeft een goede slijtvastheid en andere fysieke eigenschappen
(5) Silicium; Het kan de hardheid van staal verbeteren, maar de plasticiteit en taaiheid nemen af. Elektrisch staal bevat een bepaalde hoeveelheid silicium, wat de zachtmagnetische eigenschappen kan verbeteren
(6) wolfraam; Het kan de rode hardheid en thermische sterkte van staal verbeteren en de slijtvastheid van staal verbeteren
(7) chroom; Het kan de hardbaarheid en slijtvastheid van staal verbeteren en de corrosieweerstand en oxidatieweerstand van staal verbeteren
Om de corrosieweerstand van stalen buizen te verbeteren, is de algemene stalen buis (zwarte buis) gegalvaniseerd. Gegalvaniseerde stalen buis is verdeeld in thermisch verzinken en elektrisch staalzink. De thermisch verzinkte laag is dik en de kosten van elektrisch verzinken zijn laag, dus er is een gegalvaniseerde stalen buis.
